3. Zaobserwowano różnice w masie części nadziemnej i korzeni kukurydzy 30 dni po siewie w zależności od wyboru międzyplonu ozimego – rośliny miały istotnie mniejszą masę i zawartość suchej masy w obiekcie z międzyplonem ozimym z żyta ozimego w porównaniu do międzyplonu ozimego z rzepaku ozimego i kukurydzy wysianej po orce zimowej.

Zima to też dobry okres na budowanie zdrowia gleb. Nie można dopuścić do sytuacji, aby gleba w tym okresie była całkowicie odkryta i narażana na niekorzystne zjawiska, jak erozja wodna i wietrzna, sprzyjające wymywaniu składników pokarmowych działanie deszczu czy przesuszające działanie wiatru. Te wszystkie zjawiska mają miejsce, kiedy resztki roślinne roślin uprawnych i międzyplonów zostaną wprowadzone do gleby z użyciem orki. Odwracająca warstwę uprawną uprawa płużna jest najsilniej oddziałującym na fizyczny układ, strukturę gleby oraz właściwości biologiczne zabiegiem uprawowym. Jeśli tylko to możliwe, należy zapewnić pokrycie gleby roślinnością w okresie zimy oraz wprowadzać na pola uproszczone, bezorkowe systemy uprawy roli.

Międzyplony ozime chronią składniki pokarmowe znajdujące się w warstwie uprawnej przed wymywaniem w okresie jesień-zima-wiosna. Mogą być z powodzeniem stosowane przed roślinami jarymi późnego terminu siewu, takimi jak kukurydza. Powierzchniowe zagospodarowanie resztek międzyplonu ozimego może skutecznie chronić wilgoć gleby w okresie wegetacji kukurydzy i chronić ją przed stresami suszy. Bardzo ważny jest dobór odpowiedniego międzyplonu do warunków glebowych na polach uprawnych oraz jego wiosenne zagospodarowanie. Na lżejszych glebach, szybko ogrzewających się wiosną, dobrze sprawdzi się żyto ozime. Ten międzyplon może być również przydatny do zadarniania gleb szczególnie podatnych na erozję, na przykład na zboczach wzniesień. Nie należy wprowadzać żyta ozimego na gleby cięższe, wolniej ogrzewające się wiosną – w takich warunkach lepszym wyborem może być międzyplon ozimy z rzepaku ozimego. Międzyplony ozime warto również niszczyć wczesną wiosną, a nie bezpośrednio przed siewem kukurydzy, aby kukurydza mogła korzystać z uwalnianych z rozkładanych resztek międzyplonu ozimego składników pokarmowych już w początkowych fazach wzrostu, a gleba mogła odzyskać sprawność w zakresie fizycznych właściwości gleby.

Przeprowadzone badania potwierdziły tę rekomendację – rośliny kukurydzy rosły najgorzej w warunkach uprawy bezpośrednio po międzyplonie ozimym, pomimo iż oznaczone właściwości biologiczne, chemiczne i fizyko-chemiczne gleby miały zazwyczaj większe wartości w tym obiekcie. Ta sytuacja wskazuje, że uprawa żyta jako rośliny okrywowej przed uprawą kukurydzy na tym konkretnym polu nie była dobrym wyborem – rośliny kukurydzy istotnie lepiej zareagowały na uprawę po międzyplonie z rzepaku ozimego. Prawdopodobną przyczyną gorszego wzrostu kukurydzy po międzyplonie z żyta ozimego mógł być wpływ warunków fizycznych gleby. mógł być wpływ warunków fizycznych gleby.